Roomsche feest- en heilige dagen, of Verbijstering van het menschelijk verstand. (Zijnde een vervolg op de Galerij van roomsche beelden.) Dordrecht, Blussé en Van Braam, 1825.

Zoals de titel ook aangeeft een vervolg op Swavings eerste boek over de godslasterlijke sprookjes van de R.K. Kerk, die hij naar zijn zeggen van nabij had leren kennen tijdens zijn jarenlang verblijf als militair in de zuidelijke provincies van het koninkrijk. In dit deel drijft hij de spot met de verering van relikwieën van heiligen, waarbij Jezus’ voorhuid Swavings bijzondere belangstelling heeft, aangezien dat stukje vel van zeker lid, hetwelk men niet noemen mag zich in zeker vijf verschillende kerken en kloosters bevindt. De twee werken moeten veel opschudding hebben veroorzaakt, afgaand op de voorrede van zijn ‘Reizen en lotgevallen’ (1827), waarin Swaving zich de man noemt die zich bij het grootste gedeelte van Neerlands bevolking zoo verschrikkelijk gehaat gemaakt heeft, wiens werken openlijk van den kansel door de Roomsche priesterschaar tot in de afgrond der hel gedoemd werden, wiens persoon […] onder het Roomsch gemeen als vogelvrij beschouwd werd, en wiens leven in de Zuidelijke Provincien des Rijks ieder oogenblik in gevaar stond.