Levensschets van prins Frederik van Brunswijk Lunenburg, hertog van York en Albany, benevens eene schets zijner prachtvolle begravenis. Dordrecht, Blussé en Van Braam, 1827.

Uit een aantal Engelse week- en dagbladen vervaardigde Swaving dit levensverhaal van de halve zwager van Nederlands koning Willem I en leermeester van de erfprins van Oranje. De begrafenis had hij zelf bijgewoond en wordt dus door hem uit de eerste hand beschreven. Na zijn ontslag uit militaire dienst voorzag Swaving met vertaalwerk voor Blussé en Van Braam in zijn levensonderhoud. Behalve deze biografie vertaalde hij 'Alexander I, Keizer van Rusland', 'Zes Maanden in de West-Indien', 'Dagverhaal eener Reize naar Siam en Cochin-China' en het achtdelige 'Leven van Napoleon' van Walter Scott. Dat hij puur en alleen voor het geld vertaalde, blijkt uit de voorrede van 'Swaving's reizen en lotgevallen', waar hij vertalen van alle broodwinningen de zwaarste, de vervelendste en de ondankbaarste noemt, want men blijft steeds het werktuig van een ander, en men eindigt veelal met half suf en stomp geschreven, dood arm naar zijn graf te verlangen. Een uitspraak die doet denken aan zijn oudtante Betje Wolff die, berooid uit Frankrijk teruggekomen, in 1800 aan haar Amsterdamse vriend Hendrik Vollenhoven schreef: Ik heb haast geen tyd om myne nagels te knippen, […] omdat ik, zal ik nog een duitje verdienen, moet vertaalen dat ik kikhals.