Poetry and music 1788 I Porjeere: Zanglievende uitspanningen. Amsterdam, Martinus de Bruijn, 1788.

Gedichten en stichtelijke liederen van Porjeere (Amsterdam 1736 – Alkmaar 1818), sinds eind 1787 rustend predikant te Alkmaar, maar vanaf 1792 weer actief in het predikambt, eerst in enkele kleine gemeenten en vanaf 1798 opnieuw in Alkmaar. Het terugtreden van Porjeere op 8 november 1787 had zeer waarschijnlijk een politieke reden, want de patriotsgezinde dominee legde prompt na het vrijwillig aftreden van de belangrijkste patriotten in het stadsbestuur zijn bediening neer. In de vijf ambteloze jaren die zouden volgen, produceerde hij twee forse dichtbundels, waarvan dit de eerste is. Meteen na verschijning van de ‘Zanglievende uitspanningen’ maakte Kinker zich in zijn satirisch weekblad ‘De Post van den Helicon’ vrolijk over de natuurpoëzie van de Alkmaarse dominee. In nummer 29 laat hij Porjeeriaantjen zelf een strofe opzeggen uit zijn ‘Eerste lentezang’: O Tuinsalaadje! / Beur ‘t kruintjen op! / O Lindeblaadje! / Zwel uit uw’ knop; / O Boeren boontje! / Draag ‘t poeslig kroontje. / Kruip, Kievits zoontje! / Kruip uit den dop. Ruim dertig jaar later ruimt Witsen Geysbeek in zijn ‘Biographisch anthologisch en critisch woordenboek der Nederduitsche dichters’ ruim tien pagina’s voor hem in, maar bij hem duidt dat evenmin op bewondering: hij kwalificeert de gedichten als beuzelrijmen en barbaarsche mystieke brabbeltaal.