[Literature 1793] Poëzy. Amsterdam, Pieter Johannes Uylenbroek, 1793, [16] 264 pp.

Asschenberghs gedichten werden een jaar na zijn dood gepubliceerd door zijn vriend, de uitgever-boekverkoper Pieter Uylenbroek. Het is zijn enige dichtbundel. Asschenbergh was onder meer lid van het dichtgenootschap ‘Laus deo salus populo’, dat in 1758 was opgericht met als enig doel de vervanging van de uiterst gebrekkige 16e-eeuwse psalmberijming van Datheen. Leden van het gezelschap waren verder Lucretia Wilhelmina van Merken, haar echtgenoot Nicolaas Simon van Winter, Lucas Pater, Bernardus de Bosch, uitgever-boekverkoper Pieter Meijer, Antony Hartsen en Henri Jean Rollaud. De 150 psalmen waren in 1760 gereed; ze werden zowel door doopsgezinden als remonstranten ingevoerd. De gereformeerden stelden later een eigen bundel samen, waarin overigens 58 psalmen van ‘Laus deo salus populo’ werden opgenomen. De postuum uitgegeven gedichten van Herman Asschenbergh onderscheiden zich van die van zijn kunstvrienden doordat er nogal wat humoristische vertellingen onder te vinden zijn, zoals ‘De predikant en de chirurgyn’ en ‘De filozofische eiren’. Dat luimig dichtwerk is eerst in 1827 en daarna nog eens in 1869 afzonderlijk uitgegeven. L0041