Harmen Alfkens, of eene wijsgeerige en rechtskundige bijdrage tot de geschiedenis van het lijfstraflijk recht. Amsterdam, J. ten Brink Gzn. 1798.

A. Querido, De eerste psychiatrische expertise in foro, Tijdschrift voor Gezondheidsrecht 1977/3 pp. 134-141; met reactie door Sj. Faber en B. Krikke in hetzelfde tijdschrift 1977/6 pp. 262-264. Harmen Alfkens, ca. 46 jaar oud, geboren te Brockhausen in Hannover was oorspronkelijk bakker in de Tuinstraat te Amsterdam, maar tot armoede vervallen. Uit het tweede van zijn drie huwelijken had hij drie kinderen, 11, 8 en 3 jaar oud. In juli 1795 had hij wat brandhout gestolen en bang voor de schande die ontdekking zou opleveren besloot hij zijn drie kinderen te doden. Hij doodt er twee en geeft dan zichzelf aan. Andries Bonn, Dirk van Rhijn en Nicolaas Bondt worden gevraagd als deskundigen en besluiten tot ontoerekingsvatbaarheid. De eis luidt niettemin doodstraf, de uitspraak 50 jaar tuchthuis. Van Hall en en Van Hamelsveld waren advocaat te Amsterdam en als zodanig bij de zaak betrokken. Het boek werd opgedragen aan de rechters over Alfkens: G.I. Gales, C.J. Temminck, C. van Lennep, W.H. Horneer, P.N. Arntzenius, H. Costerus, M. van Ommeren en E.E. Burgkly Glimmer. Hierbij: de twee artikelen door Querido en Faber/Krikke.