Fabelen en vertelsels. [deel II:] Hekeldichten, fabelen en vertelsels. [deel III:] Fabelen en mengel-poëzy. Nijmegen, A. van Goor, 1779-1786. [3 delen]

Tussen 1779 en 1786 publiceerde Schonck drie bundels met hoofdzakelijk fabels. De eerste twee delen, die allebei in 1779 verschenen, vielen zo in de smaak dat zij nog datzelfde jaar werden herdrukt. De moralistische fabel was in die tijd in heel Europa een geliefd genre, vooral bij de verlichte burgerij, doordat ze het nuttige met het aangename verenigde, in de woorden van Kolkhuis Tanke: ze was instructief en wilde tevens het hart raken. Wie zich afvraagt hoe een onderwijzer der Latijnsche school-jeugd zich bezig kan houden met het schrijven van geringe fabelen en beuzelachtige vertelsels behoort volgens Schonck tot degenen die niet kunnen begrijpen hoe een geboeide slaaf, ook het knarsende geluid zijner hout rasp, met een vrolijk deuntje kan accompagneeren. Het tweede deel bevat een gedicht tegen het begraven in kerken, geschreven naar aanleiding van de dood van zijn (op een kerkhof begraven) broer A.C. Schonck. Dat begint zo: Graf mijns Broeders! 'k durf u groeten, / Voor geen vuilen stank beducht, / Daar ik u, in de open lucht, / Onbelemmerd mag ontmoeten. Schoncks uitgever, Ahasueros van Goor, was de grootste Nijmeegse boekverkoper-boekdrukker. Hij was actief van 1753 tot 1790 (daarna heette het bedrijf A. van Goor en Zoon) en vanaf 1761 tevens stadsdrukker.