[Pamphlet, orangist] Quartet, op gegeven muzijk; ter viering van den verjaardag zijner doorluchtige hoogheid prins Willem de vijfde; op den Achtsten Maart, 1783. Amsterdam, Nayler & Co., 1835.

In 1783, toen dit gedicht werd geschreven, was Bilderdijk als advocaat werkzaam in Den Haag en volop betrokken bij de partijstrijd in Nederland tussen patriotten en orangisten. Het gedicht is ook opgenomen in de bundel ‘Vaderlandsche oranjezucht’ uit 1805. Uitgever Nayler had het dichtstukje in 1835 met een dertigtal andere werken van Bilderdijk opgekocht. In de ‘Bouwstoffen’ vertelt A.C. Kruseman hoe Nayler de uitgeverswereld in rep en roer bracht door zijn onorthodoxe verkoopmethoden. Maar, zo gaat hij verder, deze kwakzalver in zijn hart schreef, onder al dat marktgeschreeuw door, zeer prijzenswaardige studiën over Walter Scott, over Moore; gaf bloemlezingen in het licht uit de Engelsche literatuur met noten van hem zelv’ (…) en hield te Amsterdam en elders lezingen over Engelsche letterkunde en taal, die, door een bloem van hoorders, zeer druk bezocht werden. Een andere activiteit van Nayler waren zijn boekveilingen, waar echter ook menigmaal de meest uiteenlopende curiosa onder de hamer kwamen. Wim Zaal vertelt in ‘Nooit van gehoord’, zijn boek over stiefkinderen van de Nederlandse beschaving, over de veiling in 1833 van een uitgeholde kersepit met daarin 12 zilveren lepeltjes. De eigenaar werd Jacob van Lennep voor het niet geringe bedrag van ƒ 10,25.