Maandelyksche berichten uit de andere waerelt, of de spreekende dooden. Bestaande in redeneeringen, tusschen allerhande verstorvene potentaten en personagien van rang, zo van den deegen, tabbaart, letteren, als anders. Juli t/m december 1747. Amsterdam, B. van Gerrevink en Erve Ratelband, 1747, 756 [4] pp..

Het literaire genre van het dodengesprek (een fictief gesprek tussen twee of meer overledenen in het hiernamaals) is voor het eerst beoefend door de Grieks schrijvende Syriër Lucianus (120 – 180 na Chr.) Maar waar zijn Dodengesprekken een komisch en vooral satirisch karakter hadden, zijn de ‘Maandelyksche berichten’ hoofdzakelijk informatief van aard; ze geven stukken politieke geschiedenis en biografieën van de twee gesprekspartners. Ze zijn geschreven door de Duitser David Fassman en van 1718 tot 1739 in Leipzig uitgegeven. De Nederlandse vertalingen verschenen van 1721 tot en met 1754, en (samen met ander vertaald materiaal) van 1755 tot 1771, waarmee de ‘Maandelyksche berichten’ een van de langst verschenen Nederlandse tijdschriften van de achttiende eeuw zijn. Zie verder: Veenman, ‘Het dodengesprek in Nederland’, in: De Achttiende Eeuw 29 (1997) 1.

Deel 53 (tweede helft 1747). De gesprekken gaan tussen: de kunstenaars Michelangelo en Raphael; Pythagoras en abt François Timoleon van Choisy (twee afleveringen); Frederik Willem van Kyau en Jacob Paul van Gundling (drie afleveringen).